W trzeciej dekadzie marca bieżącego roku obiegła świat wiadomość, że znany ukraiński pianista Wadym Chołodenko [Вадим Холоденко] po powrocie do domu odkrył w sypialni ciała swoich dwóch córeczek. Jedna z nich miała pięć lat, a druga rok. Gdy na polskich stronach internetowych czyta się wszelkie wiadomości o tym pianiście (81 wyników), pojawia się tam następująca jednolita pisownia jego imienia i nazwiska: Wadim Chołodenko. Czytaj więcej: Uwagi do transkrypcji nazw własnych i nazwisk ukraińskich
Polecamy lekturę raportu przygotowanego przez Poseł Małgorzatę Gosiewską, który został przedstawiony 8 czerwca na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP.
Spór dwóch kultur strategicznych – tak należałoby nazwać główny wątek drugiej już polsko-niemiecko-ukraińskiej konferencji organizowanej przez Akademię Europejską Krzyżowa. Konferencje poświęcone są ukraińskim reformom gospodarczym oraz kwestiom bezpieczeństwa. Otwierające przemówienie wybitnego niemieckiego polityka Rity Süssmuth przyjęte zostało ze sceptycyzmem przez ukraińskich uczestników, jako wyraz „pacyfistycznych” nastrojów w Niemczech, Polemizował z nią Hrihorij Perepełycja wskazując, że Putin prowadzi wojnę nie tylko przeciw Ukrainie, ale i przeciw całemu Zachodowi.
Polsko-niemieckie pojednanie ma szerokie, uniwersalne znaczenie. Może być wzorem dla wielu potrzebnych tego typu procesów w całym świecie. Nie musi być też traktowane jako wyłącznie zjawisko historyczne, ale również jako know-how użyteczny w innym miejscu i innym czasie. Do przykładu polsko-niemieckiego pojednania odwołują się Koreańczycy i Japończycy. Proces pojednania potrzebny jest w Bośni i Hercegowinie, potrzebują go Węgrzy i Rumunii itd. W wielu wypadkach polsko-niemieckie doświadczenie może być cenne i przydatne. Krzyżowa (jako miejsce i jako „firma") stać się może pomocna w inicjowaniu takich procesów. Należy przy tym zauważyć, że inicjowanie procesów pojednania jest czymś odmiennym od działania grup negocjatorów zajmujących się otwartymi konfliktami, stąd potrzeba innego podejścia i wypracowania odpowiednich metod.
Ukraińska gospodarka znajduje się w głębokim kryzysie spowodowanym brakiem zdecydowanych reform po roku 1991, okresem rządów Janukowycza i kosztami wojny prowadzonej przez Rosję z Ukrainą.
Badania opinii publicznej po raz pierwszy wykazały na Ukrainie przewagę zwolenników członkostwa w NATO nad jego oponentami. Wedle badania przeprowadzonego przez osrodek badania opinii publicznej „Rating" 44% opowiada się za, 35% przeciw a 16% nie ma zdania. Po roku 1991 liczba zwolenników członkostwa w NATO utrzymywało się na poziomie kilkunastu procent. Jeszcze roku 2012 19% zapytywanych było za, аż 61% było przeciw. Sceptycyzm wobec NATO skorelowany był też silnie, jak się wydaje, z anty-amerykanizmem jako był pozostałością na Ukrainie propagandy sowieckiej. Potwierdzałyby to badania przeprowadzone na Majdanie przez Studium Europy Wschodniej UW podczas pomarańczowej rewolucji w roku 2005 oraz analogicznego i powtórzone badania na euromajdanie w grudniu 2013. Najbardziej uderzającą różnicą wyników obu badań był wzrost sympatii dla USA, które w roku 2013 widziane na skali sympatii znalazły się na drugim miejscu po Polsce.
Wedle wielu obserwatorów Rosja przewiduje rozszerzenie się obecnego konfliktu, który zmienić się ma w wojnę lokalną a ta rozszerzyć się może i dalej do jeszcze szerszej agresji Moskwy na Ukrainę. Strącenie ukraińskiego samolotu przez rosyjski myśliwiec w dniu 17.07 stanowi epizod świadczący być może o przejściu w taką nową fazę. Mianem tragedii wypada nazwać strącenie samolotu pasażerskiego przez donbaskich terrorystów. Wedle pewnych wyobrażeń ogromna dysproporcja sił jest decydująca dla takiego starcia. Choć ma ona niewątpliwie miejsce, trudno brać pod uwagę całościowe porównania sił zbrojnych obu krajów.
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
